De laatste keer …

Dat is vermoedelijk de gedachte bij de landelijke kopstukken van VVD, D66, CDA en Christen Unie over het raadgevend referendum.
Het werkt niet wordt er gezegd door Alexander Pechtold, een man wiens tronie op mij zeer onbetrouwbaar overkomt, maar dit ter zijde.

Vreemd is dat het een kroonjuweel was van D66 en het toppunt van democratie.
Wat mij betreft is het dat nog steeds en wordt er door de politiek het handje mee gelicht. Types als Pechtold, Ollongren, Rutte, Zeegers en Buma lijken de rol van volksvertegenwoordiger werkelijk op alle fronten aan hun laars te lappen door de democratie te beknotten.  Waarschijnlijk vanuit een soort angst om de eigen snode plannetjes en wetjes de burger niet zonder problemen door de strot te kunnen wurgen.
Gewoon dezelfde burger NIET vragen wat hij of zij vindt zodat je je eigen inbreng kunt laten gelden, is makkelijker dan op je beleid te moeten terugkomen omdat het gros van de burgers het niet accepteert.

Ik heb de meeste televisiedebatten met belangstelling gevolgd, vaak met de tenen krom in de schoenen weliswaar, maar toch. Vooral van het zogenaamde debatpanel in het Lagerhuis van 19-03-2018 jl. zakte mij danig de broek van de billen. Een stel ongecontroleerde schreeuwers onder leiding van Paul Witteman probeerde daar over de rug van anderen zijn gelijk te halen, daarbij elke vorm van fatsoen negerend. Ene Max Kopijn aldaar aanwezig, die een vaardige verbetermanager zou zijn, was voor verbetering vatbaar. Ik kreeg inderdaad koppijn van zijn geschreeuw elke keer als hij zijn zin niet kreeg, gelijk een ontevreden kleuter. Wat een aanfluiting!

Het debat op 20-03-2018 onder leiding van Rob Trip verliep enigszins minder chaotisch, maar dat de diverse partijen anders tegen de samenleving aankijken moge een feit heten en dat onderling vlot samenwerken een utopie lijkt ook. Opvallend was daar naar mijn mening wel dat zo gauw de PVV aan het woord was er doorheen geschreeuwd werd en geprobeerd werd om zodoende de spreker monddood te maken. Niet echt democratisch! Je kunt het met iemand eens zijn of niet, maar heb voldoende fatsoen iemand te laten uitspreken.

Hoe het ook zij, het referendumdebat van Nieuwsuur trok mijn aandacht. Opvallend daar vond ik dan weer de gedrevenheid van Buma om alle argumenten tegen de ¨Sleepwet¨ op geïrriteerde toon de kop in te drukken. In het verleden kon Buma toch op zekere sympathie mijnerzijds rekenen, maar helaas, tijden veranderen.
Feit dat zowel Buma, Rutte maar vooral Ollongren (Zweedse nationaliteit met dubbel paspoort) ineens fel gekant zijn tegen het referendum, terwijl juist dat een kindje was van D66, is opvallend.
Als je als politiek iets te verbergen hebt, dan leg je het de burger gewoon niet meer voor.

Als je er geen bezwaar tegen maakt dat straks misschien de hele wereld inzage heeft in je medisch dossier, of dat Erdogan, Poetin of Trump mails te zien krijgen over hoe je over hen denkt en dat delen met je buurvrouw, dan moet je zeker vóór deze wet gaan stemmen. Als je echter wél bezorgd bent om je privacy, dan zou ik zeggen stem tegen! Rutte bleef maar hameren op het feit dat het er om ging onze militairen in oorlogsgebieden veilig te houden. Als de politiek en defensie dan zo begaan zijn en, net als met de commandotroepen in Doorn, grote verhuizingen plant, hebben we eerdaags toch geen leger meer over, dus wat is dan het nut. Alsof we het verschil zouden maken tegen Poetin.

Opvallend vind ik echter de arrogante houding van Buma ten opzichte van de burger die sinds hij aan de regering deel neemt 180° gedraaid lijkt te zijn. Buma negeert de stem van het volk. Of dat ook zo zal zijn als zijn campagne verlieslijdend blijkt, zullen we zien. Buma vindt dat de AIVD en de MIVD zoeken naar een speld in een hooiberg. Dat kan zo zijn, maar zoals Lilian Marijnissen al opmerkte, dan moet je de hooiberg niet vergroten.
Die mening ben ik ook toegedaan. Koop dan liever een magneet!

Kortom zowel de landelijke politiek als de gemeentepolitiek hebben hun geloofwaardigheid verloren en wat mij betreft afgedaan. Wat het referendum betreft weegt voor mij -tegen- zwaarder dan -voor-.